w leju po bombie
gdzie woda wszystko ukryła
zadomowiły się ptaki krzyczące
o wiośnie i nowym życiu
w sercu miasta wyrwane, spalone
popioły użyźnią ziemię
nad resztką granitu. płyty nagrobnej
jest człowiek wpatrzony w nicość
czasami koniec zwiastuje początek
czasami jest tylko końcem
pod ziemią cmentarza ukryto nadzieję
lecz pozostała wspomnieniem
Sil
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz