przed burzą

 

oddech rozżarzonym węglem

światło inne, inaczej bolesne

coś przylepiło się powyżej łopatki

kąsa i gryzie

przygarbione wspomnienie usiadło na karku

marzenie szczypie jakby igła wbita w ramię

myśl pulsuje w skroni i znika

niczego nie rozumie

przesuszone robaki w przydługiej trawie

są kosy, może szpaki i rzadziej motyle

przed burzą czas jakby płyną inaczej

lecz płynie tak samo, zawsze

Sil

fot. Sil